ΘΥΜΗΣΟΥ
Θυμήσου, τη γεύση απ της μάνας σου το γάλα
Θυμήσου, τη πρώτη μέρα που στάθηκες όρθιος
Θυμήσου, τη χαρά του πρώτου σου βήματος
Θυμήσου, τη πρώτη σου τη λέξη
Αν μέσα σου είναι χαραγμένα όλα αυτά. Ευτυχία!
Θυμήσου, τον πρώτο παιδικό σου φίλο
Θυμήσου, τη πρώτη σου μέρα στο σχολείο
Θυμήσου, το κουδούνι για το πρώτο διάλειμμα
Θυμήσου, την πρώτη συμμαθήτρια που πρόσεξες
Αν αγαλλιάζεις με όλα αυτά. Ευτυχία!
Θυμήσου, το κουρεμένο σου γουλί κεφάλι στο γυμνάσιο
Θυμήσου, τον πρώτο σου κρυφό, αφανέρωτο έρωτα
Θυμήσου, το κοκκίνισμα στη σκέψη ενός φιλιού
Θυμήσου, τη βραδινή ευτυχία της πρώτης σου ονείρωξης
Αν τα αναπολείς με αγάπη όλα αυτά. Ευτυχία!
Θυμήσου!!!
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 04/06/2008
Το να γυρνας πισω και να θυμασαι την διαδρομη σου ειναι υπεροχο γιατι ξανααισθανεσαι τις στιγμες που περασαν…τις φερνεις
στο μυαλο …<<βλεπεις>> ….κατανοεις και προχωρας…Ολες αυτες οι θυμησες ειναι η ψυχη σου… ειναι η ζωη σου…ειναι
το αποτυπωμα που αφησες …ειναι η προσφορα που εδωσες…..ειναι κομματι απο τα βιωματα που καταφευγουν σ ενα μοναδικο
προορισμο….το ΟΛΟΝ….που δεν εχει τελοσ και αρχη…
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ.ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ ΕΥΚΟΛΩΤΕΡΑ.ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ Η ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥΣ.ΩΡΑΙΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ, ΣΑΛΙΖΟΝΤΑΣ ΠΟΙΟ ΒΑΘΕΙΑ ΤΟ ΜΗΜΟΝΙΚΟ ΜΑΣ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Θυμάμαι από παιδί να προσπαθώ
να κλέψω το γλυκό μέσα απ’ το βάζομε ξύλινα σπαθιά να πολεμώκαι μια ζωή στα πόδια να το βάζω
ευτυχία το τρέξιμο!
Θυμήσου την πρώτη φορά που το βαλες στα πόδια!
Πρόσωπα, λόγια, ,χάδια, βλέμματα, χαστούκια, ντροπές, χαρές, λύπες… Οι δικιές μας αποσκευές σ\’αυτό το μακρύς και όμως συντομο ταξιδι
"ΘΥΜΑΜΑΙ" …ένα καταπλητικό τραγούδι του Χατζή….
ΘυμάμαιΌταν ήμασταν παιδιάτα όνειρα που κάναμεθυμάμαιΝομίζαμε με μια δρασκελιάτον ουρανό θα φτάναμεΘυμάμαιΜας άρεσε να είμαστε αρχηγοίκαι υπήκοους ζητούσαμεθυμάμαιΧωρίζαμε στα δυο την αυλήκαι πάντα εμείς νικούσαμεθυμάμαιΜια μέρα ξάφνου η ζωήμας έριξε σκληρά στην βιοπάληΤα παιδικά τα όνειρα ποτέδεν θα γυρίσουν πάλιΓύρω σου κοίτα ένα πρωίγια λίγο φτωχικό φαΐοι άνθρωποι παιδεύονταιΜα ούτε λέξη όμως να μη πειςτα βάσανα είναι για μαςασ\’ τα παιδιά να ονειρεύονται
ΘΥΜΑΜΑΙ…ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ
ΚΑΙ ΟΙ ΘΥΜΙΣΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΕΣ
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ,ΥΠΕΡΟΧΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ……ΜΕΣΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΕΦΙΚΗ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΑΝΑΠΟΛΩ….ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ.ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΚΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ…….ΕΜΕΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ Η ΑΥΛΗ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΑΝΙ ,ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΣΕΜΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΑΖΙΑΣ……..ΤΟ ΧΑΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ….ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΙΤΣΑ ΜΕ ΠΑΓΩΤΟ ΧΩΝΑΚΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΕΠΕΡΝΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΝΤΑΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΕΡΙΖΑΝ……..ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ……ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ……..