ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ
Τα αστέρια, το φεγγάρι
Για σένα τα ρωτώ
Που να σαι αγαπημένη
Να μάθω τους ζητώ
Μονάχος μες τη νύχτα
Κοιτώ τον ουρανό
Βλέπω ψηλά τ’ αστέρια
Μα ‘σένα νε ζητώ
Είσαι τώρα μακριά μου
Σκοτάδι στη ψυχή
Ζητώ να σ αγκαλιάσω
Κάνω μια προσευχή
Να ‘ρθεις κοντά μου τώρα
Τα άστρα παρακαλώ
Θα φύγει το σκοτάδι
Όταν θα σε φιλώ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 04/06/1967
Η ΑΓΑΠΗ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ
ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ
Παιδί είναι αυτός που νιώθει δέος στη θέα του έναστρου ουρανού.Μεγαλώνοντας σταματάμε να κοιτάμε ψηλά.
Αλέξανδρε, η katabran, ισοπέδωσε το ποίημα, και μας επαναφέρει στην τάξη….
Καλέ ποιά τάξη????? Ακόμη το Δημοτικό δεν τελειώσαμε!!!!!! Συνεχίζουμε λοιπόν, να κοιτάμε τα άστρα!!!!!!!!!!!!!!!
το 67 ησουν παιδι!
πες της!
το 08 προσπαθεις να ξαναγινεις!
πες της!
Απλα υπέροχο..!!!! Την καληνύχτα μου Αλέξανδρε!!!