ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ… ΑΓΑΠΕΣ
Εάν θέλεις να βασανίσεις
Δώσε ανεκπλήρωτο έρωτα
Εάν θέλεις να δημιουργήσεις
Ζήσε ανεκπλήρωτο έρωτα
Η μεγαλύτερη αδημονία
Η προσμονή της ανταπόκρισης
Η μεγαλύτερη ηδονή
Το πρώτο φιλί, το πρώτο χάδι
Ανεκπλήρωτος έρωτας. Ο εμπνευστής
Βάζει τις λέξεις στη σωστή σειρά
Τους δίνει χρώμα, τους δίνει κίνηση
Τους δίνει συναίσθημα. Αριστούργημα
Ζήσε ανεκπλήρωτο έρωτα
Θα είσαι πιο ώριμος να δεχτείς
Ζήσε ανεκπλήρωτο έρωτα
Γίνε ζωγράφος, γίνε ποιητής
Και όταν έρθει ο πραγματικός
Μην τον συγκρίνεις
Πάντα ο ιδεατός είναι
Ιδανικός, αλώβητος
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 23/09/2008
ALEXANDROS 
Υπέροχο !!!
Καλή σου μέρα
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ…..ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ
Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΩΡΑΙΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΑΠΡΟΣΙΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ .ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΩΡΑ!!!ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΕΜΠΝΕΥΣΗ είν\’ο ΕΡΩΤΑΣ.. η ΟΜΟΡΦΙΑ της ΝΕΟΤΗΤΑΣ της ΨΥΧΗΣ.. λέει ένας μύθος των προγόνων μας: Ο μικρός σκανταλιάρης θεός έπαιζε με τα βέλη του όταν είδε μια όμορφη κόρη.. που την έλεγαν ΨΥΧΗ κι έψαχνε κάποιον γύρω του να βρεί.. για να λαβώσει με τα μικρά τα βέλη του.. την έρημη καρδιά του.. κι όπως έπαιζε σαστισμένος.. απ\’τις χάρες της Ψυχής ένα βέλος του ξεφεύγει και λαβώνει την καρδιά του! Τρελάθηκε ο κακόμοιρος… και στη γη κατεβαίνει με δώρα κι υποσχέσεις ζητά γι\’αντάλλαγμα την καρδιά της.. Κι εκείνη θαμπωμένη τον δέχεται και τον ακολουθεί… Μα η ζήλεια της Αφροδίτης… χίλια εμπόδια σπέρνει στο διάβα… των δυο τρελαμένων εραστών.. κι έγινε πόνος η χαρά… και δάκρυ το χαμόγελο.. Τρέχει στο Δία… ο έρημος και γονατιστόν παρακαλεί να\’βρει αυτός μια λύση που την μάνα του θα ηρεμήσει που δεν αντέχει το γιο της τον μονάκριβο ν\’αποχαιρετήσει όλες τις κόρες του ντονιά… ανίκανες τις βρίσκει Ανικανοποίητος ο Έρωτας για το γιό της Αφροδίτης! Ανικανοποίητος κι ο Έρωτας για την Ανθρώπινη Ψυχή! Σκέφτεται ο Δίας.. συσκέφτεται.. και ξάφνου σαν Κεραυνό την λύση Βρίσκει.. ΝΑ ΚΑΝΕΙ την ΨΥΧΗ ΘΕΑ.. ΑΘΑΝΑΤΗ.. Χαρούμενος ο ΕΡΩΤΑΣ… τρέχει προς την καλή του το Δώρο της Αθανασίας να της περάσει δαχτυλίδι.. και να την πάρει μακρυά… στου Ολύμπου το Παλάτι Αλλά… η Ψυχή π\’αγάπησε τη ΓΗ και τους Ανθρώπους αρνείται με κλάμμα το Δώρο των Θεών.. Ανθρώπινη γεννήθηκα κι Ανθρώπινη θα ζήσω.. δεν είμαι για τον κόσμο σου.. φτιαγμένη και γονατίζει ταπεινά.. συγγνώμη να ζητήσει.. Τα\’χασε ο Δίας.. με την άρνηση της κόρης Τι είν\’αυτή η ΑΓΑΠΗ… για τον Άνθρωπο ζητά απ\’τον Προμηθέα για να μάθει.. μήπως είν\’η Φωτιά που του\’κλεψε μια μέρα και χάρησε στους Ανθρώπους Σκέφτεται και συσκέφτεται… κι αποφασίζει… να κάνει άλλο Δώρο στη Μικρή Ψυχή.. που είχε το θάρρος και την τόλμη ταπεινά ν\’αρνηθεί τον Όλυμπο και την Αθανασία των θεών.. και της χάρισε με χαμόγελο την Αιώνια Νεότητα ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΓΕΡΑΣΕΙ ΟΣΟ ΖΕΙ… Απο τότε… η ΨΥΧΗ που τον ΕΡΩΤΑ συναντά ΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΝΕΑ… κι ανθρώπινα ΑΓΑΠΑ! ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ!.. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ
O ανεκπλήρωτος έρωτας, καλέ μου Αλέξανδρε, είναι πόνος….πόνος….πόνος…..που μπορεί να σου βγάζει, τον ποιητή, το συγγραφέα, τον ζωγράφο, τον φιλόσοφο που κρύβεις μέσα σου…Δεν τον εύχομαι όμως σε κανένα. Τον έρωτα, ναι. Τον ανεκπλήρωτο έρωτα, όχι.Το ποίημά σου όμως είνα πανέμορφο…όπως πάντα! Καλό σου βράδυ!
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
poly omorfo!