ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
Ναι! Ξαφνικά το ηλεκτρικό ρεύμα σταμάτησε
Πέρασε ώρα, το φως της μέρας φέγγει ακόμα
Αλλά το μυαλό κάποια στιγμή
Πέρασε σε άλλες εποχές
Θυμήθηκε τη λάμπα και το σπαρματσέτο
Εποχές που το ηλεκτρικό δεν υπήρχε
Τότε που βιαζόμαστε να τελειώσουμε τα μαθήματα
Για να μην βγάλουμε τα μάτια μας με τη λάμπα
Θυμήθηκε ακόμη το ρεύμα που πρωτοπήραμε
Μια γειτόνισσα η κυρά Παρασκευή είχε ρολόι
Και δεν ξέρω γιατί, ίσως η καλή της καρδιά
Μας επέτρεψε να συνδεθούμε με ενδιάμεσο
Θυμήθηκε τότε που τα βράδια φωτιζόντουσαν
Από τα φωτεινά σώματα του ουρανού
Το φεγγάρι και τ αστέρια . πόσο λαμπερά ήταν!
Πόσο όμορφα φώτιζαν τις συγκεντρώσεις στην αυλή
Και ο πατέρας, δεινός παραμυθάς, άρχιζε
Άρχιζε ένα παραμύθι, με ήρωα εμένα, τον μικρό
Και το παραμύθι μας κρατούσε συντροφιά
Δεν μας έλειπε η τηλεόραση! Άλλωστε δεν υπήρχε
Για να σου λείψει κάτι, πρέπει να το γνωρίσεις
Έτσι συμβαίνει με όλα και με τους ανθρώπους
Και ενώ το παραμύθι κορύφωνε την αγωνία
Ο πατέρας έλεγε, αύριο πάλι η συνέχεια και το κρατούσε
Αργότερα είδα ότι το κάνουν και τα σήριαλ
Και πάντα σκέπτομαι τη σοφία του πατέρα
Αγράμματος, υπέγραφε με ένα σταυρό
Αλλά πόσα ήξερε απ τη ζωή, να ναι καλά
Η διακοπή ρεύματος συνεχίζει
Το μυαλό όμως δεν σταματάει
Ευτυχώς δεν είναι επαναφορτιζόμενο
Αλλά φορτίστηκε από τις αναμνήσεις. Να ‘στε καλά
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 14/06/2009
Πόσες αναμνήσεις μια άλλης εποχής!!! Να σαι καλά που τις μοιράζεσαι μαζί μας!!!
Καλησπέρα Αλέξανδε! Γλυκειές οι θύμησες, έτσι; Ημουνα παιδί σα με πήγανε οι γονείς μου σ\’ενα χωριου\\δάκι σ\’ενα βουνό που δεν είχε ηλεκτρικό. Λυχνάρι και λάμπες και σίεδρο σιδερώματος με κάρβουνο. Νύχτιες να αστροφωτίζονται και περπατήματα κάτω από φεγγαράδα! Γειτονιές με κοινές αυλές, φωτιές αναμμένες τις νυχτες. Ωραία χρόνια! Νάσαι καλά! Θυμήθηκα και τον παππού!
Τώρα που σβήσανε τα φωτα… ελα να δωσουμε φιλιά…τον έρωτά μας μην τον μάθεικανένας μες την γειτονιά… Κοιτα πως λάμπει το φεγγάρικαι μας κρατάει συντροφιά…κοίτα τ αστερια, ενα γλιστραει…και σε φιλάει στα μαλλια!!!
Ομορφες..ζεστες αναμνησεις!εγω δε εχω ζησει κατι αναλογο..αλλα εχω ακουσει και ειναι παντα τοσο ομορφες ιστοριες!Να σαι καλα Αλεξανδρε μου και να θυμασαι παντα με ζεστασια αυτα τα χρονια που σε βοηθησαν να γινεις αυτο που εισαι σημερα!Την καληνυχτα μου..φιλια.
UPS. δεν υπαρχει αλλη λυση :[
ΕΥΤΥΧΩΣ!!!!!…………ΕΥΤΥΧΩΣ!!!!!……..ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ..ΚΥΡΙΕ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ ..
Πάντα αναρωτιώμουν γιατί οι πιο ωραίες αναμνήσεις να ζωντανεύουν στο σκοτάδι?Σ`ενα κασελάκι..ενα πατάρι… σ`ένα σκονισμένο σεντούκι σε κάποια αποθήκη.. .Καληνύχτα Αλέξανδρε..