ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ

 

Δεν σε κοιτάζω συνέχεια

Όχι, ότι δεν το θέλω

Αλλά για να σου δώσω την ευκαιρία

Να με κοιτάξεις κι εσύ

 

Κι όταν φευγαλέα τα βλέμματα

Συναντιόνται

Η σπίθα περνάει στην ψυχή

Και τα καθηλώνει

 

Τι υπέροχη στιγμή

Τα μάτια μιλάνε

Τα πρέπει, λένε δεν πρέπει

Αλλά αυτά συνεχίζουν

 

Προσπαθούν να μιλήσουν

Προσπαθούν να ζήσουν τη στιγμή

Ξέρουν, ότι ίσως, δεν υπάρξει συνέχεια

Και θέλουν να την θυμούνται

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 16/07/2009