ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ – Η ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Καλοκαίρι, ο υδράργυρος στα ύψη

Και το μυαλό ζητάει ευκαιρία, να ξεφύγει

Πάει εκεί στην αμμουδιά, μα είναι πρωί ακόμη

Τα κορμιά κοιμούνται και η θάλασσα χαλαρώνει

 

Ετοιμάζεται η θάλασσα. Ζητά απ τον ήλιο ζεστασιά

Φρικάρει, όταν σκέφτεται εκείνη την χοντρή

Που είναι αναγκασμένη να τη χαϊδέψει

Αλλά ευτυχώς αποζημιώνεται στη σκέψη του ‘’κορμιού’’

 

Αλήθεια, πώς να αισθάνεται η θάλασσα;

Όταν προσφέρει μια δροσερή αγκαλιά

Κι εμείς την κατουράμε; Είναι να μη φρικάρει;

Άραγε είναι δύσκολο να της ανταποδώσουμε λίγη αγάπη;

 

Πάντα είχα μια απορία. Ερωτεύεται η θάλασσα;

Και μάλλον θα μείνω με την απορία

Γιατί ούτε τη γλώσσα της ξέρω, αλλά κι αυτή σπάνια μιλάει

Αφρίζει, ξαφρίζει, κάτι μουρμουράει αλλά ποτέ ξεκάθαρα  δεν λέει

 

Πρωί – πρωί και το μυαλό

Ψάχνει να βρει εικόνες καλοκαιρινές

Και σίγουρα η θάλασσα τις προσφέρει με απλοχεριά

Γεμάτες συναισθήματα, όπως είναι η ζωή

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 20/07/2009