ΦΤΩΧΙΑ

 

Λυπάμαι αυτούς που δεν γνώρισαν

Γιατί μιλάνε, χωρίς να ξέρουν

Πώς να μιλήσεις για τη φτώχια;

Χωρίς να την έχεις ζήσει;

 

Ξέρεις τι είναι να πεινάς;

Και να προσπαθείς να χορτάσεις

Με τσάι και πέντε ελιές;

Και μυρωδιές απ το διπλανό τσουκάλι;

 

Ξέρεις τι είναι να περπατάς ξυπόλυτος;

Έχεις νοιώσει το πετροζούληγμα;

Έχεις κρύψει το μοναδικό ζευγάρι παπούτσια

Να περιμένουν τις γιορτές, για να εμφανιστούν;

 

Το έχεις παίξει ήρωας στο κρύο;

Να μελανιάζεις και να λες, δεν κρυώνω

Να μπαίνεις κάτω από το πάπλωμα

Και να το ζεσταίνεις, πριν να σε ζεστάνει;

 

Λυπάμαι κι αυτούς που γνώρισαν

Αλλά τους βγάζω το καπέλο

Και είναι αυτοί που πρέπει να μιλούν

Αλλά κυρίως να προσπαθούν

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 17/12/2009