ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ
Πολέμησα τα πάθη μου
Και τι κατάφερα;
Να γίνουν φιλοπόλεμα
Και στο τέλος να νικήσουν
Και τώρα σκέπτομαι
Μήπως ο πόλεμος, ήταν λάθος;
Μήπως χρειαζόταν κάτι άλλο;
Κι απάντηση δεν έχω
Και η ζωή συνεχίζεται
Και τα πάθη, οδηγούν σε λάθη
Και η αγωνία μεγαλώνει
Όχι για μένα, αλλά για τους άλλους
Ποιος θα πληρώσει τα λάθη μου;
Το δίκαιο είναι, τα πάθη μου
Αλλά η ζωή δεν φημίζεται για τη δικαιοσύνη της
Και τις πιο πολλές φορές την πληρώνει, ο αθώος
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 30/06/2010
Η μαγκιά είναι στο να νικάς τα πάθη σου. Ίσως μερικές φορές να χρειαστεί να παίξεις μαζί τους, δίχνοντας την ανωτερότητά σου.Τότε θα νοιώσεις ελέυθρος πώς τα έχεις υποτάξει και πώς δεν θα σε δυναστεύσουν.
Αχ αυτά τα πάθη…Καλησπέρα Αλέξανδρε!!!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!… ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ,ΟΥΤΕ ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ…ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩΣΩ….
Ζωή χωρίς πάθη, άνοστη ζωή…
Κάπου κάποτε διάβασα μια Ινδιάνικη παροιμία πως:μέσα μας υπάρχει ο Καλός και ο Κακός λύκος και γίνεται διαρκώς μια μάχηανάνεσά τους.Νικητής;;;;;αυτός που ταϊζουμε…………….Καλό ξημέρωμα.
..μα, χωρις παθη…δεν εχει κ πολυ ενδιαφερον η ζωη μας…ειναι στην φυση μας…δεν γινεται αλλιως…τωρα, αν μπορουμε να τιθασευσουμε καποια…καλα θα ηταν…το θεμα ειναι….μπορουμε??
μπορουμε αλλα δεν νομιζω οτι θελουμε!ποιος θελει το φαγητο του χωρις αλατι;