ΤΟ ΚΛΑΜΑ
Όχι! Όχι! Αυτό δεν είναι κλάμα
Όχι! Όχι! Αυτό δεν θάτανε σωστό.
Ένας άνδρας, δύο μέτρα
Να κλαίει σα μικρό μωρό
Πέθανε κάτι μεγάλο!
Πέθανε η αγάπη μου
Τη σκοτώσαν οι φοβέρες
Μου ρημάξαν τη ζωή
Θέλω τώρα να ξεχάσω
Θέλω πια να μην πονώ
Γι αυτό κλαίω μες τη νύχτα
Για να διώξω τον καημό
Όχι! Όχι! Δεν είναι ρεζιλίκι
Να πονάς για κάτι τι
Θάταν θεατρινιλίκι
Να γελώ τέτοια στιγμή
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 9/12/1966
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕ….
Και οι άνδρες κλαίνε..Γιατί όχι; Το κλάμα είναι λύτρωση, απελευθέρωση, ξαλάφρωμα!!Καλό μήνα!
Με συγκινείς πολυ Αλέξανδρε με τούτο δω το ποίημα.
Κρύβει αληθινό-πολύ-πόνο αφανέρωτο.
Κι\’ αυτή η ημερομηνία… 8-9 μηνών ήμουν τότε…
Εγώ Αλεξανδρούλη μου δεν ήμουν ούτε ιδέα όταν το έγραψες αυτό το ποίημα…
Όμως κάτι μου έκανε…κάτι που σκεφτόμουν αυτές τις μέρες…
Πόσο πολύ με συγκινεί ένας άνδρας που κλαίει για κάτι που αγαπάει…
Πόσο όμορφο είναι να μη φοβάται κάποιος να δείξει συναίσθημα ή αδυναμία.
Κάτι τέτοια κάνετε εσείς τ\’αγοράκια…κι εκεί που μας σπάτε τα νεύρα…εκεί μας ισοπεδώνετε κιόλας!:-)
ΚΙ ΑΝΔΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ…?
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!
θα σου γραψω κατι που οταν το διαβασα με συγκλονισε………
………….και μονο εκεινη η γυναικα, θα νοιωσει με τρομο ξαφνικα,
πως στερησε τον εαυτο της απο την βαθεια,την πιο μεγαλη ερωτικη πραξη
μην αφηνοντας εναν αντρα να κλαψει στα ποδια της…
το κλαμα εξαγνιζει την ψυχη σου Αλεξανδρε.
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΝΥΧΤΑ