ΜΕΡΑ

 

Ξεπρόβαλλες αφτιασίδωτη, αγουροξυπνημένη

Κάπου εκεί που ανατέλλει ο ήλιος. Μέρα!

 

Σε περιμένει η πηγή να σε νίψει

Σε περιμένει ο άνεμος να σε στεγνώσει

Σε περιμένει ο ήλιος να σε χρωματίσει

Σε περιμένει η ζωή να σε υμνήσει

 

Ξεπρόβαλλες, φτιάχτηκες, ομόρφυνες

Και τώρα κάθεσαι στο θρόνο σου και παρατηρείς

 

Το μικρό παιδί που πάει στο σχολείο

Τον μεροκαματιάρη που πάει στη δουλειά

Τον πλούσιο, που θέλει να γίνει ποιο πλούσιος

Τον άνεργο που ψάχνει το όνειρο

 

Ξεπρόβαλλες, κάθισες παρατήρησες

Και τώρα κουρασμένη πας για ύπνο

 

Στο όνειρο να ξαναζήσεις. Ό,τι ωραίο είδες

Στο όνειρο να σχεδιάσεις, ό,τι ωραίο θέλεις

Στο όνειρο να μοιράσεις τα αυριανά χαμόγελα

Στο όνειρο να διώξεις κάθε ασχήμια

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 30/11/2008