ΧΡΟΝΕ

 

Χρόνε μας κάνεις και ξεχνάμε

Και πονάμε γι αυτό

Στιγμές που τις ζήσαμε έντονα

Ξεθωριάζουν στο πέρασμα σου

 

Χρόνε αλήθεια πώς τα καταφέρνεις;

Και γεγονότα τραυματικά

Μας κάνεις και τα νοσταλγούμε

Λες και ήταν μοναδικά;

 

Χρόνε είσαι στ αλήθεια γιατρός;

Λένε ότι γιατρεύεις τα πάντα

Ακόμα και τον πιο αγαπημένο χαμό

Ή είναι ψέμα, όπως και τόσα άλλα κι αυτό;

 

Χρόνε πάντα είχα μια απορία

Σταματάς καμιά φορά;

Ή αγέρωχος πάντα βαδίζεις

Και ό,τι κι αν συμβαίνει, εσύ προχωράς;

 

Χρόνε αν σου ζητήσω, να γυρίσεις πίσω

Είναι ποτέ δυνατόν;

Ξέρω θα μου πεις, η ιστορία δεν το επιτρέπει

Ο γέγονεν, γέγονεν και πέραν αυτού ουδέν

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 22/10/2009